Występuje częściej niż nam się zdaje i pojawia się znikąd. Depresja poporodowa to choroba, z którą można i trzeba sobie poradzić. Dobra wiadomość jest taka, że nie trzeba tego robić samodzielnie.  Typowy baby blues powinien jednak ustąpić po około czterech tygodniach od narodzin dziecka. Jeśli po tym czasie poczucie nieszczęścia nie tylko nie ustaje, ale wręcz się pogłębia, prawdopodobnie jest to właśnie depresja poporodowa. Nie ma jednak sensu diagnozować się samej, warto udać się do lekarza, który będzie mógł nakierować pacjentkę na właściwe tory.

Terapia indywidualna

Jest zaprojektowana pod specyfikę problemu, z którym pacjentka przychodzi do terapeuty. Najczęściej trwa 3 miesiące, ale w zależności od potrzeb, może zostać wydłużona. Warto jednak udać się do lekarza, który specjalizuje się w zaburzeniach afektywnych i depresji, tak jak z problemami natury dermatologicznej nikt nie poszedłby do kardiologa.

Terapia grupowa

W gronie kilku osób można swobodnie porozmawiać o swoim problemie i wysłuchać innych. W ten sposób można się wiele o sobie dowiedzieć dzięki nabraniu nieco innej perspektywy. Nieraz łatwiej wypowiedzieć swoje myśli w gronie zupełnie obcych osób, szczególnie jeśli dotyczy on po części naszych bliskich.

Leczenie farmakologiczne

Jeśli depresja poporodowa wynika z zaburzeń hormonalnych, antydepresanty i hormony mogą być najlepszym wyjściem z sytuacji. Przed wykupieniem recepty konieczne są jednak badania lekarskie, ponieważ leki psychoaktywne mogą mieć skutki uboczne w postaci poważniejszych  zaburzeń.

Otworzenie się na reakcje drugiej osoby

Warto zauważyć, że depresja poporodowa dotyka nie tylko samą matkę, ale i całą jej rodzinę. Dla wszystkich jest to sytuacja nowa, w której nikt nie czuje się komfortowo. Warto otworzyć się na uczucia partnera i wysłuchać co ma do powiedzenia, jak się z tym czuje, ponieważ może to naświetlić sam problem z innej perspektywy.

Związek

Każdy związek partnerski przechodzi wielką próbę kiedy pojawia się dziecko, dlatego nie powinno nikogo dziwić, że w przypadku tej choroby, próba ta jest dużo trudniejsza. O każdy związek trzeba dbać, ale ludzie, którzy właśnie zostali rodzicami, często o sobie zapominają w natłoku obowiązków. Dlatego warto zrobić coś dla siebie nawzajem i po prostu zostawić dziecko z dziadkami bądź opiekunką raz na jakiś czas. W grupie siła, a walka z depresją będzie dużo skuteczniejsza jeśli żadna ze stron nie czuje sie pokrzywdzona.

Czas bez dziecka

Może to się wydać nad wyraz trudne, szczególnie przy dzieciach karmionych piersią lub tzw. nie odkładanych, ale czas tylko dla siebie jest, w tym szczególnym przypadku, wręcz niezbędny. Depresja poporodowa ma związek z macierzyństwem dlatego warto zrobić sobie krótką przerwę. Krótki spacer, wyjście do sklepu, czy spotkanie z przyjaciółmi może być jednym z elementów ku poradzeniu sobie z problemem.

Zakupy

Rodzicielstwo jest z pewnością najbardziej odpowiedzialną i angażującą pracą, jaką może wykonywać człowiek. Dlatego matka może czasem zatęsknić za czasami kiedy nią nie była. Wyjście z domu wypełnionego płaczem, pieluchami i zapachem mleka, i kupienie czegoś tylko dla siebie może mieć zbawienny wpływ na samopoczucie.

Krzyk

Czasem emocje tak bardzo nie dają spokoju chorej na depresję poporodową matce, że trzeba po prostu je wykrzyczeć. Nie tylko daje to upust frustracji, która wręcz rozsadza od środka, może to być też sposób na wypowiedzenie na głos tych myśli, które chaotycznie kłębią się w głowie. Niekiedy wystarczy coś usłyszeć, by zrozumieć, że rozwiązanie jest dość proste.

Jedną z najlepszych rzeczy jaką może zrobić młoda mama jest przyznanie się do słabości. Oczekiwania rodziny i społeczeństwa nie mają znaczenia w obliczu choroby, a szukanie pomocy nie jest powodem do wstydu. Warto pamiętać, że dziecko każdą złą emocję odczuwa silniej, dlatego tylko szczęśliwa matka może wychować szczęśliwe dziecko.

Autor: Beata Uzarska – Juszkiewicz

Podobne artykuły:

Kalendarz ciąży oczami dziecka, pierwszy trymestr Kalendarz ciąży oczami dziecka , drugi trymestr Co powinna jeść kobieta w ciąży? Czego unikać w ciąży? O in vitro słów kilka