Tak wczesna druga ciąża rzadko wynika z planów, jest raczej wynikiem stosowania karmienia piersią jako antykoncepcji. Jest to mit jeszcze z 20 wieku, kiedy uważało się, że brak okresu jest równoznaczny z brakiem owulacji, dlatego bardzo dużo matek przekonało się, że karmienie naturalne nie może być zaliczane do metod antykoncepcyjnych. Dla wielu jednak jest to najlepsza różnica wieku między dziećmi, ponieważ opieka nad nimi wygląda podobnie, a kiedy dorosną, mogą być dla siebie większym wsparciem. Wadą tego rozwiązania jest kilka pierwszych lat nieustannych krzyków, jednoczesne zmienianie pieluch u dwójki dzieci i nieco inne potrzeby u każdego z nich.
Kiedy pierwsze dziecko kończy dwa lata, z reguły jest już dość niezależne, potrafi chociaż przez chwilę się sobą zająć, a bardzo często chodzi już do złobka. Takie „odchowanie” może wydawać się idealnym momentem na urodzenie drugiego dziecka. Różnica nie jest jeszcze tak wielka, aby dzieci nie mogły razem dorastać i się bawić. Z tych właśnie powodów, dla wielu rodziców 2-3 lata to najlepsza różnica wieku między dziećmi. Wadą takiego rozwiązania jest fakt, że mniej więcej wtedy nastęuje okres słynnego buntu dwulatka, kiedy maluch odkrywa swoją osobowość i testuje cierpliwość rodziców. Nie dla każdego są to przyjazne warunki do wprowadzenia nowego lokatora do domu.
Kiedy już bunt dwulatka minie, dziecko potrafi przeżyć bez rodziców część wakacji, a w przedszkolu czuje się lepiej niż w domu, wielu rodziców decyduje się na kolejnego szkraba. Takiego malca można już uczyć, co znaczy odpowiedzialność za drugiego człowieka, a on sam chętnie będzie pomagał mamie, bo poczuje się częścią rodzinnych zajęć. Z tego względu, 4 lata i więcej może być najlepszą różnicą wieku między dziećmi dla wielu rodziców, którzy planują rodzinę. Kiedy dzieci dorosną, jednak, może się okazać, że zupełnie inne potrzeby, zainteresowania i koledzy, ich od siebie oddalą. Z reguły jednak jest to typowe dla wieku nastoletniego i tymczasowe.
Autor: Beata Uzarska – Juszkiewicz